Bywa ona natomiast użyteczna w przypadku nawrotu zakażenia nieodpowiadającego na leczenie, a także gdy zapalenie jądra i najądrza zostaje wykryte w czasie zabiegu operacyjnego. [30,31] U mężczyzn z zapaleniem jądra i najądrza wykrywa się także Ureaplasma urealyticum , często przy współistnieniu zakażenia N. gonorrhoeae i C Leczenie zapalenia pęcherza wymaga stosowania domowych sposobów, leków bez recepty zwalczających bakterie, które są przyczyną infekcji dróg moczowych, a czasami także antybiotyku. Na zapalenie pęcherza, zwłaszcza nawracające, sprawdzi się furagina bez recepty. Domowe sposoby na infekcje dróg moczowych to nawadnianie, stosowanie Pochwa - funkcje, higiena, choroby, suchość pochwy. Pochwa (wagina) jest jedną z najintymniejszych czę. Naturalne sposoby na łagodzenie objawów menopauzy. Soja Soja zawiera izoflawony - składniki roślinne, Ostry stan zapalny jest charakterystyczny dla kontuzji, infekcji, a także słabych reakcji alergicznych. Pierwsze objawy pojawiają się niekiedy po upływie kilku godzin lub dni, wszystko zależy od przyczyny. Dla przykładu, po użądleniu przez osę niemalże natychmiast pojawia się zaczerwienienie oraz obrzęk w miejscu ukłucia. Oddzielnie poddano analizie wyniki 10 badań randomizowanych z grupą kontrolną, w których oceniono wpływ estrogenów na zmiany zanikowe pochwy i pęcherza moczowego oraz na związane z nimi objawy. Wszystkie 58 badań wykorzystano w metaanalizie do weryfikacji skuteczności różnych dróg podawania preparatów estrogenowych. Nietrzymanie moczu z tego powodu często pozostaje tematem tabu. Nieleczona dolegliwość prowadzi do stopniowego wycofywania się z życia zawodowego oraz społecznego, co negatywnie odbija się na zdrowiu psychicznym. Nietrzymanie moczu – domowe sposoby leczenia. Pierwszym etapem terapii jest wdrożenie odpowiednich badań diagnostycznych. Redakcja Wylecz.to 13 marca 2014. Wypadanie macicy i pochwy określa się w medycznej terminologii jako zaburzenia statyki narządu rodnego. Dokuczliwa przypadłość związana jest ze starzeniem się organizmu i pojawia się zazwyczaj w okresie menopauzy. Jest następstwem zmniejszenia kurczliwości włokiem mięśniowych i poziomu estrogenów. Grzybica jamy ustnej po antybiotyku wymaga miejscowego stosowania maści przeciwgrzybiczych, pastylek do ssania i płynów do płukania zawierających np. chlorheksydynę, jodynę, wodę utlenioną w odpowiednim stężeniu. W razie wystąpienia grzybicy przełyku czy jelit, wskazane jest przyjmowanie leków przeciwgrzybiczych jak nystatyna czy Swędzenie pochwy - jak sobie z nim radzić? Domowe sposoby i leczenie. Leczenie swędzenia pochwy i okolic intymnych zależy od przyczyny. Czasem wystarczy zmienić prezerwatywy na bezlateksowe, a tampony na podpaski, powrócić do sprawdzonego proszku czy płynu do higieny intymnej lub zacząć nosić przewiewną bielizną wykonaną z materiałów dobrej jakości. Zanikowe zapalenie pochwy – kobieca dolegliwość. Zanikowe zapalenie pochwy to jeden z objawów, które mogą pojawić się po menopauzie. Jego objawy mogą się z czasem nasilać, co wymaga odpowiedniego leczenia. Prawdopodobieństwo wystąpienia tego schorzenia jest znacznie mniejsze niż u młodych kobiet, niż u tych które ukończyły Rtuj. Fot :Zinkevych / Liszaj to nazwa zmiany zapalnej skórnej o typie grudkowym, która ma charakter przewlekły i może (w niektórych postaciach) powodować miejscowe odczyny zanikowe skóry. Najczęściej spotykane rodzaje tej przypadłości to liszaj płaski (w tym jego odmiana obrączkowata) oraz twardzinowy. Leczenie liszaja w praktyce klinicznej opiera się na silnych lekach przeciwzapalnych, czyli głównie glikokortykosteroidach, a niektórych przypadkach również na lekach immunosupresyjnych, zmniejszających reakcje autoimmunologiczne. W leczeniu domowym podstawowe znaczenie ma prawidłowa pielęgnacja skóry oraz stosowanie domowych środków przeciwzapalnych działających ogólnie lub miejscowo. Czym jest liszaj? Liszaj to choroba skóry, która ma przewlekły, często postępujący charakter. Typowym objawem jest pojawianie się na skórze grudek, które definiowane są jako uniesione obszary o zmienionej barwie (najczęściej żywoczerwonej, purpurowofioletowej albo białawej). Grudki liszajowe mają wielkość 1–4 mm, choć czasem – przy zaostrzeniu choroby lub przy osłabieniu spowodowanym przez inne schorzenie – mogą mieć tendencję do powiększania się i zlewania. Charakterystyczną cechą grudek jest fakt, że powodują znaczny świąd, a w przypadku liszaja twardzinowego narządów płciowych nawet dokuczliwy, uporczywy ból. Jak wygląda liszaj płaski? Liszaj płaski nazwany jest też liszajem czerwonym (w nomenklaturze medycznej odpowiednio lichen planus czy ruber). Grudki są wielokształtne, a ich powierzchnia gładka i błyszcząca. Często obserwuje się tam siatkę jasnych żyłek – tzw. prążki Wickhama. Mogą one być w niektórych przypadkach bardzo liczne i tworzyć centralne przejaśnienia z czerwoną otoczką. Taką formę nazywa się liszajem obrączkowatym (obrączkowym). Miejscami, w których liszaj występuje najczęściej, są przedramiona i ręce, przednia powierzchnia brzucha i okolica lędźwiowo-krzyżowa oraz narządy płciowe i ich okolice. Zmiany mogą jednak pojawiać się na powierzchni całego ciała. Do ich wysypu dochodzi zwykle nagle. Pojawiają się jednocześnie z intensywnym swędzeniem. Drapanie grudek powoduje w krótkim czasie pojawianie się wokół nowych, satelitarnych zmian. Jest to tzw. objaw Köbnera. Ciężkie odmiany choroby prowadzą do przekształcania się grudek w brodawki (dotyczy to głównie goleni) czy pęcherze albo do bliznowacenia skóry owłosionej głowy. Czym jest liszaj twardzinowy? Liszaj twardzinowy i zanikowy (od łacińskiej nazwy lichen sclerosus atrophicus – w skrócie określany jako LSA) to odmiana choroby, której głównym przejawem są białawe grudki i stwardnienie tkanki łącznej w obrębie skóry sromu i prącia. Zmiany prowadzą do zaników skóry, wygładzania się fałdów warg sromowych u kobiet, a u mężczyzn do zwłóknienia i marskości żołędzi. Jest to typowe schorzenie wieku podeszłego. Pojawia się najczęściej u osób, które mają określone predyspozycje genetyczne i u których w procesie przekwitania dochodzi do znacznego obniżenia poziomów hormonów płciowych, głównie estrogenów. Podatne są też osoby cierpiące na choroby autoimmunologiczne dotyczące tkanki łącznej. Przyczyny i kliniczne leczenie liszaja Liszaj jest chorobą, której głównym podłożem są nieprawidłowe procesy autoimmunologiczne i związane z nimi reakcje zapalne i zwłóknieniowe (zanikowe). Duży wpływ na wrażliwość tkanek i możliwość choroby mają też zmiany poziomów hormonów płciowych. Dlatego w terapii liszaja stosuje się (odpowiednio do intensywności objawów klinicznych) silnie działające leki: preparaty immunosupresyjne; glikokortykosteroidy; estrogeny w postaci doustnej lub w plastrach umożliwiających wchłanianie przezskórne. Uzupełniającym postępowaniem w przypadku postępujących stwardnień i zaników skóry są krioterapia i laseroterapia. Domowe leczenie liszaja Wyleczenie liszaja domowymi sposobami jest trudne do zrealizowania ze względu na mechanizm powstawania choroby i konieczność silnego oddziaływania na organizm specjalistycznymi lekami – niezbędnymi, by zahamować lub ograniczyć postęp choroby. Domowe sposoby na liszaje nie są jednak pozbawione znaczenia. Cenne uzupełnienie terapii to na przykład: spożywanie produktów bogatych w witaminę A; miejscowe stosowanie substancji przeciwzapalnych (np. rumianek, szałwia); używanie łagodnych środków znieczulających swędzącą skórę (produkty naturalne zawierające mentol); zachowanie prawidłowej kondycji skóry poprzez codzienną higienę, nawilżanie; chronienie grudek przed zanieczyszczeniem czy otarciami, które groziłyby wtórnym bakteryjnym nadkażeniem, zaostrzeniem procesu chorobowego i gojeniem się zmian z pozostawieniem blizn. W przypadku terapii hormonalnej można ją uzupełniać spożywaniem roślin strączkowych zawierających fitoestrogeny. Największa ich ilość znajduje się w soi. Czy leczenie liszaja sposobami domowymi może być skuteczne? Leczenie liszaja wyłącznie domowymi sposobami najczęściej nie prowadzi – ze względu na złożony charakter tej dolegliwości – do zahamowania postępu choroby. Płyną jednak z niego niezaprzeczalne korzyści: zmniejszenie dolegliwości bólowych i świądu, ograniczenie stanu zapalnego skóry, spowolnienie postępu zmian chorobowych. Stosowanie środków domowych pozwala też często na zmniejszenie dawek leków, które muszą być podawane, by ustabilizować przebieg choroby. Ponieważ preparaty te nie są obojętne dla zdrowia, ich ograniczenie ma pozytywny wpływ na zdrowie całego organizmu. Zobacz wideo: Liszaj twardzinowy. Co trzeba o nim wiedzieć? Bibliografia: Rycroft i inni, Dermatologia, red. pol. L. Rudnicka i inni, tł. P. Traczewski, Warszawa 2014. M. Alam, H. Gladstone, R. Tung, Dermatologia kosmetyczna, red. pol. A. Ignaciuk, Wrocław 2011. Do zapalenia pochwy dochodzi, gdy zaburzona zostaje równowaga w naturalnej florze bakteryjnej. Może tak się stać na skutek nieodpowiedniej diety, stosunków seksualnych albo nieprawidłowej higieny okolic intymnych. Jak leczyć zapalenie pochwy – i przede wszystkim jak mu zapobiegać? Co to jest zapalenie pochwy? Zapalenie pochwy to stan zapalny, który może obejmować nabłonek pochwy oraz wargi sromowe. Pochwa staje się wtedy sucha, zaczerwieniona, a oddawanie moczu sprawia ból. Pojawia się, gdy drobnoustroje, bakterie i grzyby atakują środowisko pochwy i zbytnio się namnażają. Dzieje się tak, gdy flora bakteryjna przestaje być kwaśna i nie spełnia już swojej funkcji ochronnej. Przyczyny infekcji intymnych Do najczęstszych przyczyn pojawiania się stanów zapalnych należą nieodpowiednia pielęgnacja okolic intymnych oraz zła dieta. Gdy w diecie pojawia się zbyt dużo cukru, węglowodanów i przetworzonych składników, sprzyja to namnażaniu się w organizmie grzybotwórczych organizmów. Łatwo wtedy dostać grzybicy, która daje charakterystyczne i nieprzyjemne objawy – świąt i białe upławy, które przypominają twarożek. Do zapalenia pochwy może dojść na skutek stosowania zbyt wysuszających preparatów do mycia. Z tego względu trzeba wybierać kosmetyki delikatne, hipoalergiczne, przeznaczone do pielęgnacji intymnych miejsc. Powinny one być naturalne, dobrze gdy w składzie znajdują się takie składniki jak kwas mlekowy, alantonina czy rumianek, które łagodzą i delikatnie pielęgnują wrażliwe okolice. Stanom zapalnym sprzyjają również częste kontakty seksualne, uczęszczanie na basen, korzystanie z tamponów. Mogą pojawić się również na skutek wykonania zabiegów ginekologicznych, np. łyżeczkowania po poronieniu. Objawy zapalenia pochwy Stan zapalny daje różne objawy w zależności od tego, jaka jest przyczyna infekcji. Mogą pojawić się: ból przy oddawaniu moczu dyskomfort w czasie chodzenia zaczerwienienie obrzęk warg sromowych pieczenie świąd nieprzyjemny zapach wydzieliny z pochwy upławy ból w czasie stosunku seksualnego częste oddawanie moczu Rodzaje infekcji intymnych Wyróżnia się różne rodzaje stanów zapalnych pochwy. W zależności od przyczyny dobiera się odpowiednie leczenie. Ginekolog może zdiagnozować: grzybicze zapalenie pochwy – może pojawić się u kobiet w każdym wieku na skutek antybiotykoterapii, która wyjaławia florę bakteryjną oraz złej diety. Objawia się zaczerwienieniem, pieczeniem i charakterystycznymi białymi lub biało-żółtymi upławami, w których występują grudki przypominające twarożek. W takiej sytuacji lekarz przepisuje antybiotyki łagodzące dolegliwości (w formie maści i globulek) i zaleca po zakończeniu terapii zakwasić środowisko pochwy globulkami, które zawierają kwas mlekowy bakteryjne zapalenie pochwy – objawia się upławami o charakterystycznym żółtym lub żółto-zielonym kolorze i nieprzyjemnych zapachu. Może pojawić się ból, zaczerwienienie, obrzęk, które wywołują bakterie tlenowe. Ginekolog przepisuje maści i globulki, zaleca zmianę diety i stosowanie kwasu mlekowego. rzęsistkowe zapalenie pochwy – wydzielina ma zielonkawy, wodnisty lub szarawy odcień. Stan zapalny nie daje objawów bólowych, wymaga antybiotykoterapii, ale doustnej, ponieważ globulki nie działają na pierwotniaki zanikowe zapalenie pochwy – pojawia się na skutek zaburzeń hormonalnych i z tego względu nazywane jest starczym. Objawia się bólem w czasie współżycia, nadmierną suchością i częstymi podrażnieniami Leczenie stanu zapalnego Leczenie infekcji intymnych polega na zastosowaniu globulek, które zniszczą bakterie, grzyby i umożliwią przywrócenie równowagi w pochwie. Ginekolog może także zalecić maści, które złagodzą zaczerwienienie, świąd i obrzęk. Może także przepisać terapię hormonalną (w przypadku zanikowego zapalenia pochwy). Jak zapobiegać infekcjom intymnym? Aby nie dopuścić do rozwoju nieprzyjemnych infekcji, warto zadbać o właściwą pielęgnację i dietę. Dobrze jest wyłączyć cukier z diety, jeść dużo warzyw i pić wodę niegazowaną, przyjmować probiotyki i stosować łagodne płyny do pielęgnacji okolic intymnych. Czytaj też:Zapalenie pęcherza w ciąży: objawy i leczenieCzytaj też:Czy seks w wodzie jest zdrowy? Tak, ale niesie pewne ryzyko...Czytaj też:Tradycyjne tampony i podpaski. Dlaczego lepiej ich unikać i czym je zastąpić? Jak leczyć pieczenie pochwy? Decyzję o formie terapii podejmuje ginekolog po rozpoznaniu przyczyny choroby. Leczenie infekcji pochwy, np. na tle bakteryjnym czy grzybiczym, polega na podawaniu odpowiednich leków. Może się jednak okazać, że leczenie farmakologiczne nie jest konieczne i by złagodzić pieczenie pochwy, wystarczy wypróbować domowe sposoby leczenia. Pieczenie pochwy: leczenie Spis treściPieczenie pochwy: leczenie stanów zapalnych pochwyPieczenie pochwy: leczenie zanikowego zapalenia pochwyPieczenie pochwy a środki antykoncepcyjneDomowe sposoby na pieczenie pochwy. Jak złagodzić piekący ból w pochwie? Pieczenie pochwy wymaga konsultacji ginekologicznej. Leczenie piekącego bólu pochwy na tle alergicznym zwykle nie wymaga farmakoterapii, tylko zmiany kosmetyków do higieny intymnej czy proszku do prania. W takiej sytuacji przydatne mogą okazać się także domowe sposoby na pieczenie pochwy. Możesz także pójść do apteki i zapytać farmaceutę o wspomagające leczenie produkty bez recepty. Z kolei infekcje pochwy, np. na tle grzybiczym czy bakteryjnym, są wskazaniem do konsultacji z lekarzem, który zastosuje odpowiednie leczenie. Pieczenie pochwy: leczenie stanów zapalnych pochwy Pieczenie pochwy na tle bakteryjnym jest leczone antybiotykami. Podobnie jak pieczenie, którego przyczyną są niektóre choroby weneryczne. Z kolei grzybica pochwy wymaga stosowania leków przeciwgrzybiczych. Mogą być one podawane doustnie lub dopochwowo w postaci tabletek, kapsułek, kremów lub maści. Niektóre z nich są dostępne bez recepty. Jednak pamiętaj, że powinno się je stosować po uprzedniej konsultacji z lekarzem lub farmaceutą. W innych przypadkach, w celu złagodzenia stanu zapalnego, lekarz może zdecydować o zastosowaniu maści zawierające sterydy. Jednak wówczas należy je stosować jedynie w krótkotrwałej kuracji. Może się zdarzyć, że dostęp do lekarza czy do możliwości zrobienia badań będzie ograniczona, lub oczekiwanie na wynik może trwać zbyt długo. Dlatego też zgodnie z najnowszymi rekomendacjami Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników w leczeniu pomocniczym chorób zapalnych pochwy można zastosować substancje, które mają działanie przeciwdrobnoustrojowe, np. kwas borny czy PHMB – poliheksametylen biguanidu, który np. w połączeniu z kwasem mlekowym przywraca fizjologiczne pH, zapobiegając namnażaniu się drobnoustrojów chorobotwórczych. Pierwsza wizyta u ginekologa - poradnik dla dziewcząt Pieczenie pochwy: leczenie zanikowego zapalenia pochwy Zapalenie pochwy, które dotyka kobiety w wieku menopauzalnym, zwykle wymaga leczenia hormonalnego z zastosowaniem estrogenów doustnie, w postaci tabletek, lub miejscowo, np. w postaci kremu. Wyboru konkretnej postaci leku dokonuje ginekolog, uwzględniając indywidualne potrzeby pacjentki. Pieczenie pochwy a środki antykoncepcyjne Pieczenie pochwy w czasie stosunku może być oznaką reakcji alergicznej na lateks, z którego jest wykonana prezerwatywa. W takiej sytuacji najlepiej wybierać kondomy wykonane z poliuretanu. Pieczenie pochwy bywa także skutkiem ubocznym doustnej antykoncepcji hormonalnej. Wówczas należy poprosić lekarza o zmianę tabletek lub zmienić metodę antykoncepcji. Domowe sposoby na pieczenie pochwy. Jak złagodzić piekący ból w pochwie? 1. Unikaj perfumowanych środków do higieny intymnej: papieru toaletowego, podpasek, płynów do kąpieli, a także żeli pod prysznic, itp., ponieważ zmieniają one prawidłowy poziom pH pochwy i okolic intymnych. Bielizny nie pierz pachnącym mydłem do prania, w wybielaczach i środkach zmiękczających tkaniny. 2. Do mycia okolic intymnych używaj tylko wody i emulsji lub żeli przeznaczonych do higieny intymnej. W celu złagodzenia pieczenia pochwy lepiej sięgnąć po płyny czy emulsje posiadające wyjątkowo niskie pH (3,5). Na co dzień można używać żeli, które posiadają pH zbliżone do odczynu miejsc intymnych (5,2-5,5). Należy ich używać nie częściej niż 1-2 razy na dobę. W ten sposób zapobiega się przesuszeniu skóry okolic intymnych. Pamiętaj, że nadmierna dbałość o higienę intymną również może być przyczyną infekcji. WAŻNE! Mycie okolic intymnych zawsze powinno się skończyć na odbycie. Mycie w kierunku odwrotnym może spowodować przeniesienie bakterii jelitowych do pochwy. 3. Do wycierania miejsc intymnych używaj osobnego ręcznika. Nie stosuj w tym celu gąbek, gdyż szybko gromadzą się na nich grzyby, bakterie i inne drobnoustroje. 4. Noś bawełniana bieliznę. Unikaj tej ze sztucznych, a tym samym nieprzewiewnych materiałów oraz stringów. 5. Jeśli podczas okresu używasz tamponów, nie zapomnij ich wymieniać co kilka godzin. Zawsze dobieraj te o mniejszym stopniu chłonności. 6. Ważna jest także odpowiednia dieta. Ta bogata w produkty mleczne zawierające probiotyki – bakterie z rodzaju Lactobacillus i Bifidobacterium - czyli jogurty, kefiry czy twarogi, zmniejsza ryzyko wystąpienia grzybicy pochwy. Pomocne może okazać się także wykreślenie z jadłospisu cukrów i alkoholu, zwłaszcza, jeśli infekcje pochwy nawracają.