W większości przypadków kamienie nerkowe usuwa się wraz z moczem, a specjalistyczne leczenie nie jest wymagane. Części pacjentów wystarczają leki przeciwbólowe i picie dużej ilości wody oraz ziół, dzięki czemu częściej oddają mocz, a kamień szybciej się przesuwa. Leczenie kamicy polegać może też na podawaniu alfa-blokerów Jak wygląda badanie USG doppler. 1. Wskazania do USG doppler tętnic nerkowych. USG doppler tętnic nerkowych jest wykonywane w diagnostyce nadciśnienia tętniczego w szczególności u młodych osób. Lekarz zleci wykonanie USG doppler tętnic nerkowych w celu zbadania struktury nerki. USG doppler tętnic nerkowych wykonuje się również Nefrokalcynoza jest rzadkim zjawiskiem chorobowym polegającym na występowaniu licznych drobnych zwapnień w nerkach i predysponującym do występowania kamicy nerkowej i nawracających zakażeń układu moczowego. Jej przyczyną jest m.in. nadczynność przytarczyc, gąbczastość nerek i wrodzone kwasice cewkowe. W przypadku podejrzenia Norma GFR i eGFR dla dorosłych i dzieci. Ważnym wskaźnikiem jest nie tylko stężenie kreatyniny, ale również wiek i masa ciała chorego. Po ich przeliczeniu otrzymany wynik należy pomnożyć przez wskaźnik płci – 0,85 (dla kobiety) lub 1,0 (dla mężczyzny). Norma GFR dla mężczyzn czy kobiet jest trudna do określenia, ponieważ na Nefrostomia to zabieg drenowania układu kielichowo-miedniczkowego nerki w celu odprowadzenia moczu na zewnątrz ciała. Stosuje się ją w sytuacji, gdy moczowód jest niedrożny. Może być wykonana na pewien czas, lub – jeśli to konieczne – na stałe. Nefrostomia to wytworzenie połączenia (przetoki) pomiędzy układem wyprowadzającym Koszty eksploatacji, bezawaryjność. uklad oswietlenia czesto pali zarowki skrzynie czy tez sprzegla sie wala a czesci drogie jesli wiesz jak wyglada sonda lambda no to sobie pomysl 700zl w promocji ale jak ci sie uda no to mozesz jezdzic nawet 2-3 lata bez usterki tylko wymiany w odpowiednim czasie i dobre paliwo a wlasnie paliwo he 2,0.. Jestem 3 miesiące po operacji usunięcia guza na nerce lewej,operacja była tzw. nerkooszczędna,,wycięto guz w całości tak wynika z badania histopatologicznego , rak złośliwy G1.Czy ból jest spowodowany jakimś zaniedbaniem ,czy powstały jakieś zrosty czy nacieki.na Usg lekarz mówi że nie widzi żadnych zmian,,mam wrażenie że nie Echokardiografia przezprzełykowa oznaczana jest w piśmiennictwie medycznym skrótem TEE – ang. transesophageal echocardiography. Jest metodą obrazowania serca za pomocą specjalnej sondy wprowadzanej przez przełyk pacjenta. Sondę należy umieścić w odpowiednim miejscu w celu dokładnego zobrazowania serca. Woda w atmosferze występuje w śladowych ilościach. Gęsta atmosfera zatrzymuje ciepło słoneczne, powodując, że temperatura na powierzchni wynosi ponad 470 stopni Celsjusza. Sondy, które wylądowały na Wenus przetrwały niedługo, do trochę ponad dwóch godzin, zanim zostały zniszczone przez niezwykle wysokie temperatury. USG Doppler to badanie przeprowadzane przy pomocy aparatu ultrasonograficznego przy wykorzystaniu tzw. efektu Dopplera. Badanie to pozwala dokładnie ocenić stan naczyń krwionośnych, przede wszystkim tętnic i żył. USG Doppler wykonuje się głównie u pacjentów ze zmianami miażdżycowymi i chorobami zatorowymi oraz przy podejrzeniu tętniaków. Można w ten sposób zapobiec groźnym HcF4. Nerki, stanowiące trzon układu moczowego, to jeden z najważniejszych organów w ludzkim organizmie. Warto je badać, aby szybko wykryć ewentualne zmiany patologiczne, prowadzące do chorób osłabiających ich funkcjonowanie. Jedną z podstawowych metod diagnostycznych jest w tym przypadku usg. Nerki – dlaczego są tak ważne Nerki to główna część układu moczowego. Jego zadaniem jest usuwanie z organizmu toksyn oraz produktów przemiany materii. To właśnie nerki w tym układzie stanowią centralny element, który zajmuje się odfiltrowaniem z krwioobiegu trujących dla organizmu związków. Jednocześnie oczyszczanie krwi z produktów przemiany materii to nie jedyna rola nerek. Regulują one poziom wody i elektrolitów w organizmie. Są także producentem hormonów – między innymi erytropoetyny, która odpowiedzialna jest za sterowanie wytwarzaniem czerwonych krwinek. Nerki regulują także metabolizm białek i węglowodanów oraz mają duży wpływ na dobrą kondycję naszych kości. Choroby nerek – statystyki Przewlekłe choroby nerek występują w populacji znacznie częściej, niż dotychczas sądzono. Z przeprowadzonych końcem pierwszej dekady trzeciego tysiąclecia badaniach stwierdzono, że prawie 20% Polaków cierpi na III i IV stadium zaawansowania tej choroby. Co więcej, przeszło 4 mln osób nawet nie wie, że żyje z chorobą nerek. Podobne zatrważające dane pochodzą z badań epidemiologicznych prowadzonych na całym świecie. Stwierdza się w nich, że od 7 do 18% osób żyjących ma uszkodzone nerki. Wynikają one z różnego rodzaju chorób trawiących ten ważny dla życia organ. Szacuje się, że na świecie przeszło 600 mln osób cierpi na przewlekłe choroby nerek (PChN), które w różnym stopniu mogą uszkadzać ten organ. W Polsce stwierdzono, że częściej schorzenia nerek dotyczą mężczyzn – 20% panów po 50 i aż 1/3 mężczyzn, którzy ukończyli 70 rok życia cierpi na ich uszkodzenie. Najczęściej przyczyną niewydolności nerek są nefropatia cukrzycowa, nadciśnienie tętnicze oraz choroby zapalne nerek. Warto także podkreślić istotę uwarunkowań genetycznych – dotyczy to aż 8% pacjentów. Badania ultrasonograficzne – co pomogą zdiagnozować Diagnozowanie chorób nerek oraz ich wydolności zazwyczaj odbywa się przy pomocy badań laboratoryjnych. Jednakże badania usg jamy brzusznej pozwalają na wykrycie nieprawidłowości w budowie organów oraz ich pracy. Co ciekawe, umożliwiają one wykrycie takich wad u pacjentów nie uskarżających się na jakiekolwiek dolegliwości. Dlaczego? Ponieważ przewlekłe choroby nerek, stanowiące przyczynę niewydolności, nie powodują bólu, który nakazywałby pacjentom zgłaszanie się do lekarza oraz przeprowadzanie stosownej diagnostyki. Warto samodzielnie, lub na zlecenie lekarza, raz w roku przeprowadzać badane usg jamy brzusznej. Pomoże ono wykryć niewydolność w pracy nerek we wczesnym stadium, co pozwoli szybko wdrożyć terapię poprawiającą pracę tego organu oraz ustrzec, lub znacznie opóźnić ewentualne dializy czy przeszczep. Diagnostykę usg zawsze należy wykonywać w sprawdzonym gabinecie, który zapewni doskonałą jakość obrazu oraz przyjazną i empatyczną atmosferę podczas przeprowadzonych badań. Jeśli jesteś mieszkańcem stolicy lub okolic warto skorzystać z oferty Prywatnej Przychodni Lekarskiej przy Białobrzeskiej w Warszawie. Usg jamy brzusznej pomoże wykryć wiele chorób związanych z nerkami i układem moczowym. Do nich zaliczają się: • torbiele i guzy nerek; • wielotorbielowe zwyrodnienie nerek; • kamica nerkowa i kamica pęcherza moczowego; • kłębuszkowe choroby nerek; • cewkowo – śródmiąższowe choroby nerek; • choroba zakrzepowo – zatorowa nerek; • wodonercze; • choroby pęcherza moczowego ; • oraz choroby gruczołu krokowego (prostaty). Nie ulega wątpliwości, że usg układu moczowego jest drugą istotną, po badaniach laboratoryjnych, metodą diagnostyczną umożliwiającą postawienie wiarygodnej diagnozy związanej z chorobami urologicznymi i nefrologicznymi. W diagnostyce wykorzystuje się także usg Doppler tętnic nerkowych, które pozwala na dokładniejsze zbadanie przepływu krwi w naczyniach nerkowych i wychwycenie ewentualnych zwężeń powstałych w wyniku np. zakrzepicy. Jak przebiega badanie Usg jamy brzusznej obrazujące między innymi pracę układu moczowego, pozwala określić wszelkie odchylenia od prawidłowej budowy nerek i innych elementów układu. Pomoże wskazać lokalizację torbieli, guzów czy potwierdzi istnienie kamieni nerkowych. Niezwykłą zaletą tego rodzaju diagnostyki jest jej bezinwazyjność. Badane wykonywane jest za pomocą specjalnej sondy, którą przykłada się do powierzchni brzucha nasmarowanego specjalnym żelem, który usuwa z powierzchni skóry pęcherzyki powietrza zaburzające obraz przetwarzany na ekranie komputera. Jak przygotować się do badań Badanie ultrasonograficzne układu moczowego wymaga od pacjenta pewnych przygotowań. Z jednej strony musi on przystępować do badań na czczo (i przez okres co najmniej 5 godzin nie przyjmować jedzenia). Jeśli pacjent ma tendencje do wzdęć, powinien unikać dzień wcześniej potraw ciężkostrawnych i surowych. Jednocześnie zaleca się zażycie w dniu poprzedzającym oraz w dniu badania leków typu Espumisan. Pozwolą one wykluczyć z jamy brzusznej pęcherzyki powietrza, które mogą uniemożliwić prawidłowe obrazowanie. Dodatkowo należy najpóźniej na 1,5 godziny przed badaniem wypić co najmniej 0,5 litra płynu. Pomoże o wypełnić pęcherz, który będzie można właściwie zobrazować. USG jamy brzusznej to badanie całkowicie bezinwazyjne. Można je wykonywać wielokrotnie bez szkody dla organizmu. Z powodzeniem mogą mu się poddawać nawet kobiety ciężarne i małe dzieci. Stomia stanowi ratunek dla pacjentów, u których układ pokarmowy nie funkcjonuje prawidłowo. Co to takiego? Jak wygląda życie osoby posiadającej stomię? Odpowiadamy na wszystkie pytania. Stomia – co to i jak wygląda? Co to jest stomia? To utworzone chirurgicznie połączenie pomiędzy światłem przewodu pokarmowego i skórą, mające za zadanie wprowadzanie substancji odżywczych do światła przewodu pokarmowego lub odprowadzenie na zewnątrz kału bądź moczu. Inne nazwy, którymi określa się stomię to także: sztuczny odbyt, odbyt brzuszny, albo przetoka. Stomię wykonuje się najczęściej u pacjentów chorujących na: nowotwór jelita grubego, nowotwór pęcherza moczowego, polipowatość gruczołkowata jelita grubego, raka odbytnicy, schorzenia zapalne jelit (np. choroba Leśniowskiego- Crohna). Stanowi ona ratunek także dla pacjentów, którzy utracili funkcjonalność układu pokarmowego w następstwie urazów lub w wyniku powikłań pooperacyjnych. Stomia – jak wygląda? Stomia jest koloru różowo-czerwonego, struktura ta nie jest unerwiona, zatem jej dotykanie nie sprawia bólu. Niedługo po operacji stomia może być powiększona, całkowicie normalne jest także krwawienie podczas wykonywania czynności pielęgnacyjnych. Rodzaje stomii Wyróżniamy trzy rodzaje stomii, w zależności od poziomu jelita, na którym będzie przeprowadzany zabieg: kolostomia, ileostomia, urostomia. Stomia może być także jednolufowa, czyli pojedyncza lub dwulufowa (podwójna). Stomia jednolufowa polega na wyłonieniu jednego odcinka jelita, natomiast stomia dwulufowa polega na wyłonieniu fałdu całej pętli jelita i stworzeniu na zewnątrz ciała dwóch otworów wyprowadzających. Kolostomia – co to takiego? Ten rodzaj stomii polega na wyłonieniu jelita grubego w obrębie okrężnicy esowatej. Stomia jelita grubego jest umiejscowiona po lewej stronie brzucha, poniżej pępka. Stolec w tej części jelita jest stały, do jego gromadzenia służy worek stomijny. Ileostomia – czym jest? Ileostomia to stomia jelita cienkiego. Zabieg polega na wywinięciu i przyszyciu do skóry wyłonionego końcowego odcinka jelita cienkiego – jelita krętego. Treść jelitowa o półpłynnej konsystencji jest wydalana poprzez stożek stomii jelita. Urostomia – co to jest? Stomia jelitowa o nazwie urostomia polega na wyprowadzeniu przetoki moczowej tak, aby możliwe było wyprowadzanie wydalin na zewnątrz organizmu. Jej zastosowanie może się wiązać z niekontrolowanym wydzielaniem treści pokarmowej. Ile trwa operacja i życie po stomii? Pacjenci przygotowujący się do zabiegu stomii, często zastanawiają się, ile trwa operacja wyłonienia stomii oraz ile trwa operacja zamknięcia stomii. Zabieg może potrwać kilka godzin, jest on przeprowadzany w znieczuleniu ogólnym. Po przebudzeniu personel szpitalny montuje worek stomijny, a pacjent jest instruowany co do dalszego postępowania. Natomiast jeśli doszło do wystąpienia powikłań, takich jak np. wypadanie stomii, wykonywany jest zabieg korygujący. Jak wygląda życie ze stomią? Stomicy mogą prowadzić normalne życie – pracować, prowadzić udane życie seksualne, wychowywać dzieci, a nawet uprawiać ulubione sporty. Jedynie pierwsze tygodnie po operacji wymagają oszczędzania się, natomiast w perspektywie długofalowej zabieg daje wielu z nich szansę na normalne funkcjonowanie. W szczególności stomia tymczasowa stanowi tylko etap przejściowy i po zakończeniu leczenia jest ona usuwana. Pielęgnacja stomii Podczas codziennej pielęgnacji stomii należy przestrzegać ściśle określonych zasad: każdorazowo przed podjęciem jakiejś aktywności należy sprawdzić, czy worek stomijny znajduje się na swoim miejscu, nie należy stosować w miejscu stomii tłustych kremów, balsamów ani oliwek, podczas każdej wymiany worka trzeba dokładnie umyć i osuszyć skórę, po wymianie worka stomijnego trzeba dokładnie umyć ręce, worek stomijny powinien być wymieniany w pomieszczeniu z umywalką i toaletą. Stomicy mogą korzystać także z zabiegu irygacji stomii, czyli oczyszczania jelita grubego ze stolca za pomocą wylewu wodnego. Jego wykonanie poprawia jakość życia pacjenta ze stomią. Źródła: Nefrektomia radykalna lub organooszczędna resekcja guza nerki (NSS – nephron-sparing surgery) lub nefroureterektomia są zabiegami operacyjnymi, przeprowadzanymi u pacjentów, u których wykryto guza nerki, miedniczki nerkowej lub moczowodu. Leczenie operacyjne jest w takich przypadkach standardem postępowania i najefektywniejszą metodą leczenia raka nerki, miedniczki nerkowej i moczowodu. W zależności od tego, jak bardzo zaawansowany jest rak nerki, urolog usuwa całą nerkę, nerkę wraz z moczowodem lub wycina z niej tylko guz, oszczędzając pozostałą część to jest nefrektomia radykalna/organooszczędna resekcja guza nerki/ nefroureterektomia?Nefrektomia radykalna, czyli usunięcie całej nerki, jest zabiegiem przeprowadzanym u pacjentów ze zdiagnozowanym guzem nerki, u których guz jest większy niż 7cm lub jego lokalizacja albo inne, zależne od stanu pacjenta przyczyny, nie pozwalają na wykonanie zabiegu oszczędzającego organ. Nefroureterektomia jest zabiegiem wykonywanym u pacjentów z guzem miedniczki nerkowej lub/i moczowodu. W zabiegu tym, oprócz nerki, usuwa się również najczęściej moczowód na całej jego długości. Organooszczędna resekcja guza nerki jest operacją wykonywaną u pacjentów o stopniu zaawansowania nowotworu T1, czyli takich, u których guz w największym wymiarze nie przekracza 7 cm. Dodatkowym warunkiem pozwalającym urologowi wykonanie operacji oszczędzającej nerkę jest odpowiednia lokalizacja jest cel zabiegu?Celem leczenia chirurgicznego jest pełne wyleczenie pacjenta z choroby i zapobiegnięcie jej rozwojowi przed pojawieniem się przerzutów. Usunięcie guza lub nerki (z lub bez moczowodu) jest jedyną metodą, umożliwiającą wyleczenie z raka jest przebieg radykalnej nefrektomii/organooszczędnej resekcji guza nerki/nefroureterktomii?Przed wykonaniem zabiegu pacjent musi wykonać odpowiednie badania obrazowe i/lub endoskopowe, umożliwiające ocenę zaawansowania nowotworu i zakwalifikowanie go do odpowiedniego rodzaju operacji. Następnie pacjent zostaje przyjęty do szpitala dzień przed zabiegiem i jest do niego przygotowywany poprzez pobranie odpowiednich badań oraz odbycie konsultacji anestezjologicznej. Zabieg trwa około 2 do 3 godzin i odbywa się w znieczuleniu ogólnym. W trakcie zabiegu pacjent leży na wznak lub na boku, odsłaniając brzuch po stronie chorego narządu. Urolog wykonuje cięcie pod łukiem żebrowym uzyskując dostęp do przestrzeni okołonerkowej. Po wypreparowaniu narządu wykonuje albo resekcję guza nerki albo usuwa cały organ z lub bez kogo przeznaczona jest radykalna nefrektomia/nefroureterektomia?Radykalna nefrektomia przeznaczona jest dla pacjentów, u których uwidoczniony w badaniach obrazowych guz nerki przekracza wymiar 7cm lub znajduje się w lokalizacji uniemożliwiającej usunięcie samego guza nerki. W przypadku guza, znajdującego się w obrębie układu odprowadzającego mocz z nerki, w miedniczce nerkowej lub/i moczowodu, usuwa się również logo przeznaczona jest organooszczędna resekcja guza nerki?Organooszczędna resekcja guza nerki jest przeznaczona dla pacjentów, u których guz nerki nie przekracza stadium zaawansowania T1- to znaczy, że w żadnym wymiarze nie jest większy niż 7cm i znajduje się w miejscu umożliwiającym oszczędzenie pozostałej części mogę umówić się na zabieg?W celu konsultacji oraz kwalifikacji do wykonania zabiegu, skontaktuj się z nami za pomocą bezpłatnej konsultacji online. Chętnie przeanalizujemy Twoją historię medyczną oraz odpowiemy na wszystkie celu umówienia się na zabieg, prosimy o kontakt z działem koordynacji Pacjenta pod numerem telefonu: +48 512 077 461 lub przez email: [email protected]W HIFU CLINIC Centrum Leczenia Raka Prostaty zabiegi nefrektomii radykalnej/nefrouretektomii/resekcji guza nerki wykonuje zespół doświadczonych specjalistów, który prowadzi dr hab. n. med. Artur A. AntoniewiczZobacz takżeNefrektomia – usunięcie nerki | SCM clinic KrakówNefrektomia jest operacją polegającą na chirurgicznym usunięciu nerki. Zabieg wykonuje się z dostępu przezotrzewnowego lub pozaotrzewnowego (lędźwiowego), metodą otwartą (klasyczną) lub laparoskopową. Operacja wykonywana jest w warunkach bloku operacyjnego w znieczuleniu radykalna a nefrektomia częściowaNefrektomia radykalna (całkowita) jest operacją polegającą na usunięciu nieprawidłowej nerki wraz z otaczającą tkanką tłuszczową. Z kolei nefrektomia częściowa (dokładniej: organooszczędna resekcja guza nerki, z ang. NNS) polega na usunięciu guza i pozostawieniu zdrowej części nerki. Stosowana jest w przypadku guzów o małych zależności od tego, która nerka ma zostać usunięta, nefrektomię określa się także jako prawostronną lub do zabiegu nefrektomii radykalnejNefrektomię stosuje się w leczeniu z wyboru w przypadku:guzów nerki, w których leczenie oszczędzające nie jest możliwe,zniszczenia nerki w wyniku kamicy nerkowej i przewlekłego stanu zapalnego,skrajnego usunięcie nerki – przebieg zabieguNefrektomia laparoskopowa jest zabiegiem mniej traumatyzującym tkanki i pozwalającym na szybszą rekonwalescencję niż usunięcie nerki metodą klasyczną. Laparoskopowo można przeprowadzać zarówno nefrektomię radykalną, jak i częściową. Oczywiście w obu tych przypadkach zabieg wygląda nieco inaczej, dlatego podamy wyłącznie ogólne informacje, charakteryzujące metodę do jamy brzusznej uzyskuje się poprzez wykonanie niewielkich nacięć, w które najpierw wprowadzana jest kamera endoskopowa, a później narzędzia laparoskopowe. Następnie chirurg wykonuje operację usunięcia guza lub odcięcia i uwolnienia nerki. W tym drugim przypadku nerka umieszczana jest w specjalnym worku laparoskopowym, następnie wykonywane jest kilkucentymetrowe nacięcie, by usunąć nerkę. Następnie w jedno z nacięć wprowadzany jest dren, a na pozostałe nacięcia zostają założone po zabiegu laparoskopowego usunięcia nerki (nefrektomii radykalnej) trwa ok. 30 do zabieguKwalifikacja pacjenta do nefrektomii radykalnej odbywa się na podstawie badania tomografii komputerowej lub rezonansu do zabiegu usunięcia nerkiNefrektomia jest dużym zabiegiem onkologicznym, dlatego też konieczne jest specyficzne i szczegółowe przygotowanie przed operacją. O wszystkich zaleceniach nasi specjaliści informują podczas pola operacyjnego muszą zostać ogolone bezpośrednio przed po usunięciu nerkiPowikłania, które mogą wystąpić po zabiegu nefrektomii, zależą od stopnia zaawansowania choroby, wielkości guza, umiejscowienia nowotworu, przebiegu operacji. Do najczęstszych powikłań pooperacyjnych można zaliczyć:krwawienie,przetokę moczową,infekcję dróg moczowych,wystąpienie względu na to, że laparoskopowe usunięcie nerki jest metodą mniej traumatyzującą, to możliwość wystąpienia powikłań jest niższa niż w przypadku operacji metodą wycięcia nerki w szpitalu SCM Clinic Kraków wykonują:Nefrektomia – Wikipedia, wolna encyklopediaNefrektomia – chirurgiczne usunięcie nerki. Wskazaniami do tego zabiegu mogą być nowotwór złośliwy nerki, zaburzenie funkcji nerki w wyniku upośledzenia ukrwienia – niedokrwienie lub zawał nerki, ciężkie nadciśnienie naczyniowonerkowe[1][2], ciężkie wodonercze (np. w przebiegu uropatii zaporowej w kamicy nerkowej) oraz roponercze, a także, rzadziej w ostatnich latach, gruźlica nerki. Wykonywana również w celu pobrania narządu do transplantacji. Jeśli druga nerka jest zdrowa, nefrektomia nie powoduje zaburzeń w produkcji moczu i nie upośledza sprawności fizycznej chorego. Operacja może być wykonywana z dostępu przezotrzewnowego jak i lędźwiowego (pozaotrzewnowego).Nefrektomia oszczędzającaPolega na usunięciu guza nerki i pozostawieniu zdrowej części nerki. Ten rodzaj zabiegu wykonywany jest w przypadkach niewielkich guzów nerki (poniżej 4 cm) zlokalizowanych w górnym lub dolnym biegunie nerki, lub jeśli istnieją wskazania do zachowania części nerki, takie jak agenezja lub aplazja drugiej nerki, obustronny guz nerki, upośledzenie czynności drugiej radykalnaTo standardowa procedura w przypadku operacji onkologicznych, polegająca na usunięciu nerki wraz z torebką tłuszczową, powięzią nerki, nadnerczem i okolicznymi (zwanymi także regionalnymi) węzłami chłonnymi i moczowodem. Przeprowadzana również u dawców nerek (zmarłych oraz żywych).Nefrektomia laparoskopowaJest wykonywana najczęściej w zabiegach nefrektomii odbywających się ze wskazań innych niż teżZobacz hasło nefrektomia w WikisłownikuPrzeszczepianie nerki – szczegółowy opis procedury pobrania narządu↑ Niels Buus Niels StenS. Langfeldt StenS., BenteB. Jespersen BenteB., [Laparoscopic nephrectomy as treatment of renovascular hypertension], „Ugeskrift for Laeger”, 173 (42), 2011, s. 2657–2659, ISSN 1603-6824, PMID: 22027171 [dostęp 2018-06-30] .↑ Lacombe Surgical treatment of renovascular hypertension in children, „European Journal of Vascular and Endovascular Surgery: The Official Journal of the European Society for Vascular Surgery”, 41 (6), 2011, s. 770–777, DOI: ISSN 1532-2165, PMID: 21420335 [dostęp 2018-06-30] .Choroby wewnętrzne. Przyczyny, rozpoznanie i leczenie, tom II. AndrzejA. Szczeklik (red.), JerzyJ. Alkiewicz, Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2005, ISBN 83-7430-031-0, OCLC 830805120 . Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w „ resekcja guza nerki (NSS) | Szpital Świętego WojciechaSzpital Świętego Wojciecha > Organooszczędna resekcja guza nerki (NSS)Planowanym efektem NSS jest leczenie choroby NSS proponujemy Pacjentom, u których stwierdzono guz lub torbiel nerki podejrzane o nowotworowy charakter, których położenie umożliwia przeprowadzenie takiego zabiegu, a wymiar poprzeczny nie przekracza 5-6 cm,Zmiana ogniskowa musi być potwierdzona badaniem tomografii krzepnięcia krwi,zażywanie leków przeciwkrzepliwych wymaga odstawienia ich i/lub zastąpienia innymi- prosimy o poinformowanie lekarza prowadzącego o zażywanych lekach, przed zabiegiem,położenie guza uniemożliwiające organooszczędną resekcję. Kiedy można powrócić do normalnej aktywności fizycznej po zabiegu?Proponujemy prowadzić oszczędzający tryb życia ok. 4 tygodnie po zabiegu, a przez 14 dni po zabiegu unikać wysiłku fizycznego. Czy zabieg NSS jest wystarczający w leczeniu nowotworu złośliwego nerki, czy wymaga dalszej terapii?W przypadku potwierdzonego całkowitego usunięcia guza (ocena marginesów w badaniu Histopatologicznym), nie ma wskazań do dalszego leczenia onkologicznego (chemio lub radioterapii).Na 2 tygodnie przed zabiegiem Pacjent powinien wykonać badania krwi: morfologia, elektrolity, układ krzepnięcia, grupa krwi, glukoza, kreatynina, antygen Hbs, przeciwciała ten wykonuje się metoda otwartą lub w wybranych przypadkach metodą NSS metodą otwartą- jest wykonywany w znieczuleniu ogólnym narkozie – o rodzaju znieczulenia decyduje lekarz anestezjolog przed zabiegiem. Operacja polega na wyłuszczeniu guza (enukleacja) lub resekcji guza w granicy zdrowych tkanek nerki (resekcja klinowa). Cięcie skóry przebiega skośnie na boku lub wzdłuż łuku żebrowego w ułożeniu chorego na plecach. Uzyskany w czasie zabiegu materiał (tkanka guza) zostanie poddana badaniu to zabieg usunięcia guza, z zachowaniem operacji Pacjent może odczuwać bóle w okolicy rany jednak będą one zmniejszone przez leki kilka dni w pęcherzu moczowym obecny będzie cewnik, a w okolicy rany operacyjnej, iż jest to zabieg stosunkowo bezpieczny, mogą wystąpić pewne krwawienie śród- i pooperacyjne z koniecznością przetoczenia krwi, lub usunięcia nerki,zakażenie,przedłużone gojenie rany z powodu zakażenia,konieczność dłuższego utrzymania drenu,pooperacyjne zakażenie układu moczowego,zwężenie cewki moczowej po przypadku narastających parametrów nerkowych (kreatynina, mocznik, elektrolity), może zdarzyć się konieczność wykonania dializy nerek, aż do momentu powrotu prawidłowej funkcji nerki ( np. w przypadku przeprowadzania zabiegu na jedynej nerce).Po usunięciu cewnika Pacjent może odczuwać bóle i pieczenie w cewce moczowej i chorego następuje zwykle w drugiej dobie po wypisie ze szpitala, w ok. 5. dobie po zabiegu, wskazana jest samodzielna higiena rany pooperacyjnej i zmiana jest wizyta kontrolna ok. 7 dni po zbiegu, celem usunięcia szwów z rany, oceny leczenia i omówienia wyniku postępowaniu pooperacyjnym wskazana jest ocena parametrów biochemicznych krwi ok. 14 dni po jest kontrola usg co trzy miesiące i przeprowadzenie tomografii komputerowej pół roku po rtg płuc 1x w operacyjne raka nerkiLeczenie raka nerki polega przede wszystkim na chirurgicznym wycięciu guza nowotworowego. Inne metody, takie jak radioterapia czy chemioterapia, są nieskuteczne i się ich nie stosuje. Podstawową techniką operacyjną stosowaną w leczeniu raka nerki jest nefrektomia radykalna polegająca na usunięciu nerki wraz z węzłami chłonnymi, torebką tłuszczową, nadnerczem i naczyniami nerki. Jej stosowanie wiązało się głównie z wykrywaniem raka nerki w stadium dużego oszczędzająca nerkęWraz z rozwojem technik obrazowania i wykrywaniem nowotworów, w tym także raka nerki, we wczesnym stadium rozwoju, pojawiły się próby usuwania samego guza z pozostawieniem narządu. Operacja oszczędzająca nerkę (nephron sparing surgery – NSS) polega na resekcji jedynie części narządu dotkniętej chorobą oszczędzająca nerkę a nefrektomia radykalnaBadania porównawcze obu metod nie wykazały przewagi konkretnej metody. Dlatego obecnie wybór metody operacyjnej jest uzależniony wielkości, położenia guza, obecności kilku guzów czy w końcu czynności drugiej nerki. Przy kwalifikowaniu chorego do operacji lekarz bierze pod uwagę spełnienie wskazań do zastosowania każdej z do nefrektomii radykalnej:złośliwe guzy nerki powyżej 4 cm przy zdrowej drugiej nerce,centralnie położone guzy nerek przy zdrowej drugiej nerce,wtórne guzy nerki w przypadku, gdy nerka jest jedynym miejscem do operacji oszczędzającej nerkę:obwodowa lokalizacja guza nerki poniżej 4 cm przy zdrowej przeciwległej nerce,guzy w jedynej nerce,znacząca utrata funkcji drugiej nerki na skutek zwężenia tętnicy nerkowej, kamicy nerkowej, nefropatii refleksowej, przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerki,synchroniczne obustronne guzy nefrektomię, jak i operację oszczędzającą nerkę z powodu raka nerki, można wykonać za pomocą metody laparoskopowej. Warunkiem jest wielkość guza nieprzekraczająca 6 operacjiObie metody operacyjnego leczenia raka nerki wykonywane są w znieczuleniu ogólnym. Pacjent układany jest na stole operacyjnym w pozycji leżącej na boku. Dodatkowo stół jest składany w kąt, tak aby maksymalnie uwypuklić bok pacjenta. Dostęp operacyjny urolodzy uzyskują poprzez nacięcie skóry wzdłuż dolnej granicy łuku żeber. Po rozcięciu mięśni znajdujących się z boku korpusu lekarze docierają do przestrzeni zaotrzewnowej, w której znajduje się przypadku nefrektomii radykalnej po uwidocznieniu nerki podwiązuje się naczynia krwionośne nerki, nadnercza i moczowód. Następnie usuwa całą nerkę wraz z nadnerczem i okolicznymi węzłami chłonnymi. Przy operacji oszczędzającej nerkę po dotarciu do nerki urolog precyzyjnie usuwa guz wraz z jego pseudotorebką i marginesem zdrowej tkanki. Aby ocenić dokładność resekcji śródoperacyjnie, ocenia się wycinki guza. W przypadku niepełnej resekcji istnieje możliwość docięcia tkanki albo wykonania nefrektomii radykalnej. W przypadku satysfakcjonującej resekcji guza nerkę zaszywa operacji laparoskopowej jest podobny do operacji otwartej. Różnica polega na zastosowaniu specjalnej aparatury pozwalającej na ograniczenie cięcia powłok do trzech około dwucentymetrowych nacięć. Operacja laparoskopowa jest mniej traumatyczna dla pacjenta i pozwala na szybsze dochodzenie do zdrowia po zabiegu. Trzeba jednak pamiętać, że nie każdego guza nerki można w ten sposób operacji nerkiNa zakończenie operacji w przestrzeni zaotrzewnowej pozostawia się dren, który umożliwia ewakuację krwi. Dren usuwa się po kilku dniach, gdy przestaje się w nim pojawiać krew. Kilka tygodni po operacji zaleca się pacjentom oszczędny tryb życia i unikanie wysiłku fizycznego. Niezwykle ważna jest kontrola pacjenta po operacji oszczędzającej musi ściśle współpracować ze swoim lekarzem i dbać o regularność wizyt i badań kontrolnych. W kilkunastu procentach przypadków zmiany nowotworowe występują w kilku miejscach nerki w postaci maleńkich ognisk, które w chwili operacji są niewykrywalne, a rozwijają się dopiero z czasem. Z tego względu niekiedy konieczne jest wznowienie powikłania nefrektomii radykalnejNależą do nich:przebicie opłucnej i konieczność leczenia drenażem,nacięcie trzustki, resekcja ogona trzustki przy nacięciu lub nacieku nowotworu,uszkodzenie śledziony,uszkodzenie dwunastnicy,przejściowa niewydolność nadnerczy związana z usunięciem jednego nadnercza,niebezpieczeństwo niewydolności nerek, konieczność dializoterapii,uszkodzenie związane z ułożeniem: porażenie splotu ramiennego, nerwu strzałkowego wspólnego, nerwu piszczelowego,wiotkość powłok brzusznych związana z uszkodzeniem nerwów międzyżebrowych,powikłania związane ze powikłania po operacji oszczędzającej nerkę:Można wyróżnić:nawrót guza,uraz opłucnej i konieczność leczenia drenażem,krwawienie,przetoka moczowa z zaciekiem moczowodowym,okresowa niewydolność nerek z koniecznością dializoterapii,uszkodzenie związane z ułożeniem: porażenie splotu ramiennego, nerwu strzałkowego wspólnego, nerwu piszczelowego,wiotkość powłok brzusznych związana z uszkodzeniem nerwów międzyżebrowych,powikłania związane ze Marcin BuczekBibliografia:Urologia, pod red. A. operacje urologiczne, pod red. P. Albersa i A. po operacjach organooszczędzających nerkiW ciągu ostatnich lat operacje organooszczędzające nerki (NSS) stały się nowym standardem postępowania w guzach nerek o niskim stopniu zaawansowania (pT1a), a coraz częściej dyskutuje się nad rozszerzeniem wskazań do NSS u chorych z guzem nerki w stopniu wyższym (pT1b, a nawet pT2a). Możliwość operacji organooszczędzaj ącej powinno się rozważać w każdym przypadku zmiany litej w nerce, w której nefrektomia doprowadziłaby do niewydolności nerek z następczą dializą. Większość dostępnych w piśmiennictwie prac dotyczących NSS skupia się na analizie przeżycia, odsetka wznów i zgonów. Poza wyżej wymienionymi, istotnym wskaźnikiem powodzenia NSS jest odsetek występujących po nich powikłań. Niniejsza praca stanowi próbę analizy wyników operacji organooszczędzają- cych pod względem odsetka powikłań. [1, 2]Operacje organooszczędzające stanowią większe wyzwanie dla operatora w porównaniu do klasycznej radykalnej nefrektomii, wykonywanej coraz rzadziej. Wymagają one bardzo dobrej znajomości anatomii nerki oraz wnikliwej diagnostyki przedoperacyjnej, często poszerzonej o dokładne badania obrazowe. Znajomość wzajemnych stosunków guza, naczyń nerkowych oraz zdrowego miąższu jest warunkiem koniecznym w przedoperacyjnej analizie stopnia zaawansowania. Oprócz badań obrazowych w kwalifikacji chorych do NSS bardzo istotną rolę odgrywają badanie laboratoryjne, takie jak oznaczenie kreatyniny, analiza moczu oraz wskaźniki czynności wątroby. [3, 4] Określenie funkcji nerek przed operacją jedynie na podstawie stężenia kreatyniny często bywa niewystarczające. Bardzo ważne jest określenie tzw. rezerwy nerkowej określanej na podstawie proteinurii i klirensu kreatyniny, pozwalające z dużym prawdopodobieństwem przewidzieć ryzyko wystąpienia pozabiegowej niewydolności nerek. [5, 6]W piśmiennictwie istnieje wiele opisanych technik chirurgicznych NSS. Wśród nich należy wymienić: enukleację, ekskawację, resekcję bieguna nerki, obszerną resekcję poprzeczną, a także częściową resekcję ex vivo z następową autotransplantacją. Nasuwa się zatem słuszny wniosek, że w zależności od zastosowanej metody można spodziewać się róż- nego odsetka powikłań. Czysta enukleacja jest wykonywana rzadko i w wybranych przypadkach, jeszcze rzadziej resekcja pozaustrojowa z autotransplantacją, zarezerwowana w zasadzie dla wybranych, dużych guzów o niekorzystnej lokalizacji. Najczęściej wykonywanymi zabiegami są ekskawacje i resekcje bieguna nerki, a najczęstszym dostępem chirurgicznym w zabiegach otwartych jest dostęp pozaotrzewnowy z cięcia bocznego skośnego pomiędzy 11 i 12 żebrem lub poniżej 12 żebra. W operacjach laparoskopowych wykorzystuje się zarówno dostęp przezotrzewnowy, jak i pozaotrzewnowy, w zależności od preferencji operatora. Niezależnie jednak od zastosowanej techniki należy przestrzegać ogólnie przyjętych zasad dotyczących czasu niedokrwienia, radykalności onkologicznej, szczelnego zamknięcia układu zbiorczego nerki oraz dokładnej hemostazy. [7, 8] Najczęstszymi notowanymi powikłaniami po NSS są krwawienie, niewydolność nerek i przetoki moczowe. W zależności od doświadczenia ośrodka ich odsetek może osiągnąć wartość nawet kilkunastu procent, co przedstawia tabela może wystąpić na każdym etapie zabiegu operacyjnego, jednak najczęściej obserwuje się krwawienia śród- i pooperacyjne. W celu minimalizacji krwawienia śródoperacyjnego w przypadku guzów zlokalizowanych centralnie oraz większych rozmiarów stosuje się klemowanie całej szypuły nerkowej lub wybiórczo samej tętnicy. Poza efektem hemostatycznym uzyskuje się również zmniejszenie turgoru w miąższu nerkowym, co ułatwia preparowanie guza. Zaopatrzenie naczyń miąższu nerki powinno następować, w miarę możliwości, na bieżąco podczas resekcji, w przeciwnym razie naczynia mają tendencję do obkurczania i ich późniejsze podkłucie może sprawiać trudności. Szczególnie dotyczy to większych naczyń, zlokalizowanych przywnękowo. Mniejsze naczynia mogą zostać zaopatrzone po resekcji guza. Przywrócenie perfuzji nerkowej często wymusza założenie dodatkowych szwów hemostatycznych. W celu kontroli hemostazy można zastosować ręczne oddychanie, które powoduje wzrost oporu żylnego, zwiększając tym samym ciśnienie w naczyniach nerkowych. Pozwala to na uniknięcie przeoczenia krwawienia z drobniejszych naczyń, które są główną przyczyną późnych, pooperacyjnych krwotoków. [9, 10] Zamknięcie szypuły nerkowej zwiększa ryzyko wystąpienia ostrej martwicy kanalikowej z następową ostrą niewydolnością nerek, dlatego wielu autorów przed zamknięciem przepływu nerkowego stosuje wymuszon ą diurezę przez podanie diuretyków (mannitol) lub inhibitorów konwertazy angiotensyny w jednorazowej dawce przed zabiegiem operacyjnym, które wspólnie zmniejszają obrzęk komórkowy. W niektórych ośrodkach podawana jest dodatkowo heparyna celem zmniejszenia ryzyka powstania zakrzepów w naczyniach mikrokrążenia nerkowego. To postępowanie zwiększa jednak odsetek krwawień pozabiegowych i nie należy do ciepłego niedokrwienia nerki nie powinien przekroczyć 30 minut. W przypadku dłuższego czasu niedokrwienia stosuje się hipotermię miejscową w postaci lodu lub perfuzji nerki zimnym roztworem, co skutecznie zmniejsza uszkodzenie miąższu nerki. Obniżenie temperatury nerki do 15-20oC wydłuża czas niedokrwienia do 3 godzin bez ryzyka uszkodzenia miąższu. Jednak w większości przypadków nie stosuje się standardowo hipotermii w czasie NSS i 30-minutowy okres ciepłego niedokrwienia jest w zupełności wystarczający dla częściowej resekcji i zaopatrzenia loży guza. Dodatkową procedurą zmniejszaj ącą ryzyko krwawienia jest śródoperacyjne stosowanie argonu. Wiązka argonowa penetruje na głębokość około 3 mm, zwiększając tym samym również czystość onkologiczną. [11, 12, 13] Używając argonu należy jednak uważać, by nie uszkodzić wcześniej założonych szwów oraz układu zbiorczego nerki, a także pamiętać o ryzyku powstania przetoki moczowej lub przetoki tętniczo-żylnej wywołanych martwicą nerek jest drugim najczęściej obserwowanym powikłaniem po NSS. Ostra martwica kanalików nerkowych i ostra niewydolność nerek występuje średnio w 2,5-3%. Jej pierwotną przyczyną jest niedokrwienne uszkodzenie nerki oraz zmniejszenie masy nerki powodujące hiperfiltrację pozostałej części nerki. Wpływ na pozabiegow ą wydolność nerek ma również znieczulenie chorego i precyzyjne dobranie środków anestetycznych. Wiele z nich wydala się przez nerki, dlatego w przypadku NSS powinno się stosować środki metabolizowane głównie przez wątrobę. W czasie trwania zabiegu jak i po nim bardzo istotną rolę odgrywa monitoring ciśnienia tętniczego. Oprócz stresu operacyjnego spadki ciśnienia tętniczego, a co za tym idzie zmniejszenie perfuzji nerkowej nasilają ostrą martwicę kanalików nerkowych, zwiększając tym samym ryzyko niewydolności nerek. Szczególną uwagę należy zwrócić na przypadki nerki jedynej oraz guzy obustronne, które są najbardziej narażone na ryzyko martwicy kanalikowej. Odsetek chorych wymagających dializy czasowej po zabiegu wynosi średnio 7,5% i zmniejsza się w ciągu kilku tygodni po zabiegu, kiedy czynność nerek stabilizuje się, osiągając poziom 3-4%. Problem ten dotyczy głównie chorych po NSS operowanych ze wskazań przymusowych. Proteinuria obserwowana po NSS występuje średnio u 12% chorych, podwyższenie stężenia kreatyniny we krwi średnio u 8% chorych. [14]Przetoki moczowe są powikłaniem po NSS występującym nawet do kilkunastu procent. Standardowo układ zbiorczy nerki zaopatruje się szwami wchłanialnymi zaraz po zaopatrzeniu naczyń. Odsetek chorych wymagających reoperacji z powodu przetoki nerkowej rzadko przekracza 1%. Zwykle wystarcza założenie sondy do nerki i/lub drenaż okolicy. Następstwem przetoki moczowej jest okołonerkowy zaciek moczu i ropień, również rzadko wymagające reoperacji. Niektórzy autorzy wykonują obligatoryjnie urografię w 10-14 dobie po NSS. Jednakże dodatkowe obciążenie nerki kontrastem może zwiększać ryzyko niewydolności nerek, a do kontroli pooperacyjnej można stosować mniej inwazyjne metody, jak choćby ultrasonografię. Spośród czynników klinicznych lokalizacja guza (część centralna nerki) oraz jego wielkość mają wpływ na odsetek pooperacyjnych przetok moczowych, natomiast w przypadku wieloogniskowości nie notuje się takiej korelacji. Guzy zlokalizowane w części środkowej stanowią potencjalne zagrożenie wystąpieniem przetoki, podobnie jak guzy o wyższym stopniu zaawansowania. [15, 16]Oddzielnego omówienia wymagają NSS laparoskopowe (LNSS). Do LNSS wykorzystuje się zarówno dostęp przezotrzewnowy, jak i laparoskopowe wymagają jeszcze precyzyjniejszej kwalifikacji chorych do zabiegu niż NSS otwarte. Zaletami operacji laparoskopowych są krótszy czas hospitalizacji, rekonwalescencji oraz mniejsza utrata krwi. Jednakże LNSS wymagają specjalistycznego sprzętu i długiej krzywej nauki. Zaopatrzenie naczyń, układu zbiorczego i szycie miąższu nerkowego są znacznie trudniejsze technicznie i wymagają dużego doświadczenia, co ma odbicie w odsetku powikłań. Wśród najczęściej obserwowanych powikłań po laparoskopowych NSS należy wymienić: krwawienie (śródoperacyjne, pooperacyjne i późne), przetokę moczową, niewydolność nerek, zapalenie jąder, uszkodzenie dużych naczyń oraz uszkodzenie moczowodu. W przypadku dostępu przezotrzewnowego może dodatkowo dojść do uszkodzenia jelita, które jest rzadkim powikłaniem, nieprzekraczaj ącym 1%. Przyczynami krwawienia śródoperacyjnego są najczęściej naczynia dodatkowe, zsunięcie się klemu naczyniowego, krwawienie z powodu mocznicy oraz pooperacyjny wzrost ciśnienia opóźnione jest zwykle spowodowane zaburzeniami krzepnięcia, heparynizacją oraz zbyt gwałtownymi ćwiczeniami. Częstość krwawienia okołooperacyjnego i późnego jest wyższa w LNSS niż w zabiegach otwartych, sięga 4-5%. [7, 14] Odsetek powikłań obserwowany po laparoskopowych NSS jest podobny do odsetka powikłań obserwowanego po laparoskopowej radykalnej nefrektomii. [17, 18]Podsumowując, odsetek powikłań po operacjach organooszczędzających zmniejsza się wraz z właściwą kwalifikacją chorych, wykorzystywaniem nowych technik oraz z doświadczeniem ośrodka. Obserwuje się zmniejszenie odsetka powikłań po NSS w okresie kilkudziesięciu lat ich wykonywania. śmiertelność okołooperacyjna jest niska, w większości badań nie przekracza 1-2%. Wśród czynników zwiększających ryzyko wystąpienia powikłań po NSS należy wymienić nerkę jedyną, guzy o wyższym stopniu zaawansowania klinicznego oraz guzy zlokalizowane w części centralnej nerki. Ogólny odsetek powikłań po operacjach organooszczędzających jest niski – w większości współczesnych ośrodków wykonujących ponad kilkadziesiąt procedur rocznie nie przekracza 10%. Biorąc pod uwagę najczęściej obserwowane powik łania wczesne pod postacią krwawienia, przetoki moczowej i ropnia okołonerkowego w większości ośrodków nie przekraczają 3%. Ryzyko istotnych powikłań w przypadku guzów małych, zlokalizowanych obwodowo i wykrytych przypadkowo jest stosunkowo niskie. Większość powikłań po NSS nie wymaga wtórnego leczenia operacyjnego, wiąże się z niską śmiertelnością i jest leczona zachowawczo lub endoskopowo z zachowaniem prawidłowej funkcji nerek u znakomitej większości n. med. Andrzej Kupilas prof. dr hab. n. med. Mieczysław FryczkowskiKatedra i Klinika Urologii w Zabrzu, śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach